Het is stilaan een gewoonte aan het worden, om begin februari een blits-bezoekje te doen naar India, en een kijkje te gaan nemen in de school. Ook dit jaar was de timing weer zeer goed, net tijdens de koudste tien dagen van het jaar zat ik in het warme Pushkar. Nochtans, zo warm was het er nu ook weer niet, wel zo'n 30 graden beter dan hier, maar toch nog maar net 15 overdag, en 's nachts naar een kille 3 graden. Zeer uitzonderlijk voor Rajastan...het is overal wat. Ik heb me de eerste drie dagen ginder als de echte inspecteur gedragen, boven op het dak gaan zitten, of in een hoekje van de tuin, en gewoon kijken hoe het alemaal loopt, af en toe wat notities nemend.
De dingen die ik noteerde werden de volgende dag al vanzelf opgelost. Zo zag ik de kinderen spelen met een hele zak pingpongballetjes, ze klopten er op met alles wat ze vonden...schoenen, stokken, pollepels...ik dacht daar dus iets van te moeten zeggen, maar diezelfde avond kwam Budhi, de kok, al aandraven met een zestal zelfgemaakte ping-pongpalletten...ha ja, want ze hadden zijn houten lepel om te koken gepikt...mooi dus. Zo waren er nog een aantal voorvalletjes die zichzelf oplosten zonder dat ik er iets moest van zeggen.
Ook de nieuwe manager "Djoegel" was heel goed bezig...eigenlijk nog beter dan Lala, de vorige manager. Hij was echt super enthousiast bezig met de kinderen, geduldig in het uitleggen van dingen, en zeer goed het overzicht behoudend van het geheel. Ook Danesh, het hulpje dat nu reeds drie jaar meehelpt, is een goeie begeleider geworden. De leraressen mochten wat mij betreft iets meer tucht handhaven, maar je mag natuurlijk niet vergeten dat deze kinderen uit een tentenkamp komen, waar totaal geen regels of dicipline aanwezig zijn.
De 2 jongens die naar de privé-school gaan doen het super goed. Ze zitten nu in klas 7, hun resultaten zijn ver boven het gemiddelde, en ze willen alle twee verder gaan studeren naar college...we zullen zien. De vier meisjes doen het iets minder goed, en ik merk al dat ze het waarschijnlijk niet tot het einde zullen volhouden. Ze zoeken regelmatig uitvluchten om niet naar school te moeten gaan, en hun werk is niet helemaal in orde. We zoeken dan ook in de toekomst verder naar kinderen die echt gemotiveerd zijn om naar de privé-school te gaan.
De volgende drie dagen heb ik dan wat meer mee gedaan in de school. Vooral het aanleren van spelletjes was mijn aandachtspunt. 1-2-3-piano, vlaggestok, dirigentje en andere kringspelen werden zeer gesmaakt. Ook bracht ik een hele berg speelgoed en puzzels uit de kringwinkel mee en kocht ik nog een goeie voetbal. Ja, de Mandalaschool doet zeker meer dan enkel les geven. De kinderen kunnen zich er wassen, krijgen twee maaltijden, en naast de les is er ook nog veel tijd voor spelletjes en ontspanning in een rustige en veilige omgeving. Zo drukte de manager het ook uit, dat het belangrijk is om deze kinderen zoveel mogelijk "love" te geven en ze te laten kind zijn in een voor hen vertrouwde en veilige plek.
Natuurlijk heb ik dan ook nog twee dagen wat andere uitstapjes gedaan, een bergje gaan beklimmen dat al lang op mijn verlanglijstje stond, enkele trouwfeesten meegepikt, een dagje met Pawan gaan toeristen in Ajmer, en op het laatste was het toch al wel korte broek en T-shirt-weer.
De financiele afrekening was snel gemaakt, en klopte perfect. Ze houden daar echt zeer gedetailleerd alle kosten bij, en ik kan hier elke maand nakijken hoeveel er van de rekening wordt genomen.We sloten het jaar af met een eindsom van 6.875 Euro, wat zo'n 275 meer is dan wat we hadden voorzien.
Alles is in India zeer veel duurder geworden, dat merk je snel, een taske thee was vorig jaar nog 5 roepie, en nu 10...vooral levensmiddelen zijn enorm gestegen in prijs.We hebben de prijzen dan ook wat moeten bijstellen, de lonen iets opgetrokken, en de huur van het gebouw is ook gestegen. We rekenen voor het volgende jar op een gemiddelde uitgave van 38.200 roepies per maand, tegenover 33.000 vorig jaar. (1 euro =64 roepie). Dit betekent dus 600 Euro per maand of 7.200 euro per jaar. Er worden heel wat meer roepies uitgegeven dan vorig jaar, maar de wisselkoers is ook voordeliger, zodat we dus niet zo heel veel Euro's extra nodig hebben.
Normaal gezien zou iedereen die vorig jaar sponsorde een kaartje moeten gekregen hebben met de post. Ik stuurde er in totaal 70 op. Nogmaals allemaal zeer hard bedankt.
Groeten, en tot binnenkort,
Dieter Bolsens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten